«Κάθε τέχνη έχει τις ρίζες της στο ανθρώπινο μυαλό,
περισσότερο στις αντιδράσεις μας παρά στον ίδιο τον ορατό κόσμο, και ακριβώς επειδή η τέχνη είναι ¨αντιληπτική¨,
όλες οι παραστάσεις αναγνωρίζονται από το ύφος τους».
E.H.Gombrich, Art and Illusion

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

7ο Bazaar Βιβλίων και Αντιγράφων Ελληνικών Μουσείων στο Βυζαντινό Μουσείο

Στις 2 Δεκεμβρίου έως 4 Δεκεμβρίου 2011 θα πραγματοποιηθεί στο Χριστιανικό και Βυζαντινό Μουσείο το 7ο Bazaar βιβλίων και αντιγράφων Ελληνικών Μουσείων.

Βιβλία, κατάλογοι εκθέσεων, ημερολόγια, σημειωματάρια, σημειωματάρια, αντίγραφα αρχαιολογικών αντικειμένων, είδη κεραμικής τέχνης, χριστουγεννιάτικα στολίδια, παιχνίδια, παζλ, διακοσμητικά είδη κλπ θα πωλούνται με έκπτωση από 40% έως 70%.

Ώρες λειτουργίας του bazaar:
Παρασκευή 2/12 και Σάββατο 3/12 από τις 10:00 έως τις 20:00
και την Κυριακή 4/12 από τις 10:00 έως τις 17:00

Περισσότερες πληροφορίες : Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Blod.gr

Ένας πολύ καλός ιστότοπος που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Μποδοσάκη είναι το http://www.blod.gr το οποίο συγκεντρώνει και προβάλλει διαλέξεις, ομιλίες και εκδηλώσεις από όλο το φάσμα της επιστημονικής και πνευματικής μας ζωής. Ρίξτε του μια ματιά ;)

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Τα μυστικά της αρχαιότερης χριστιανικής επιγραφής γραμμένης στα ελληνικά


Εκπληκτικά μυστικά της αρχαιότερης χριστιανικής επιγραφής στον κόσμο, η οποία είναι γραμμένη στα ελληνικά, φέρνουν στο φως νέες έρευνες.
Πρόκειται για πληροφορίες που δείχνουν τη σχέση των δημιουργών της με τον αιρετικό φιλόσοφο Βαλεντίνο, αλλά και την επιρροή που είχαν δεχτεί από προχριστιανικά στοιχεία.
Η επιγραφή είναι πέτρινη, με επίσημη ονομασία NCE156. Ανήκει στη συλλογή των Μουσείων του Καπιτωλίου της Ρώμης και χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ., όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βρισκόταν στη μεγαλύτερη ακμή της.
Από την ίδια περίοδο δεν υπάρχουν άλλα χριστιανικά κατάλοιπα γραφής πάνω σε πέτρα, παρά μόνο σε πάπυρο, τα οποία φέρουν αποσπάσματα των ευαγγελίων, γραμμένα με μελάνι.
Ωστόσο η NCE156 καινοτομεί και ως προς το περιεχόμενό της, καθώς δεν αναφέρεται άμεσα στα ευαγγέλια, αλλά παραπέμπει σε χριστιανικές πεποιθήσεις, εμπλουτισμένες με ειδωλολατρικά στοιχεία.  Το κείμενο αναφέρει:
"Στο λουτρό μου, οι αδελφοί του νυφικού θαλάμου φέρουν τους πυρσούς,
[εδώ] στις αίθουσές μας πεινούν για τα [αληθινά] δείπνα,
ακόμη και όταν εγκωμιάζουν τον Πατέρα και δοξάζουν τον Υιό.
Εκεί [με τον Πατέρα και τον Υιο] είναι η μοναδική πηγή και ρείθρα της αλήθειας."
(απόδοση από τη μτφ. του κειμένου στα αγγλικά, όπως εμφανίζεται στο Live Science)
Ένας επιστήμονας, ο Γκρέγκορι Σνάιντερ, από το Κολέγιο Ντέιβιντσον της Βόρειας Καρολίνας, που έχει αφιερώσει 50 χρόνια ερευνών στη συγκεκριμένη επιγραφή, πιστεύει ότι πρόκειται για επικήδειο επίγραμμα, που περιλαμβάνει χριστιανικά και ειδωλολατρικά στοιχεία.
"Πρόκειται πράγματι για επιγραφή του 2ου αιώνα μ.Χ., είναι δηλαδή το παλαιότερο χριστιανικό κείμενο που κατέχουμε", δήλωσε στην ιστοσελίδα LiveScience.
Τη χρονολόγηση της επιγραφής έκανε πριν από περίπου 40 χρόνια η Μαργκερίτα Γκουαρντούτσι, γνωστή Ιταλίδα επιγραφολόγος, που πέθανε το 1999.
Σύμφωνα με το άρθρο του LiveScience, η Γκουαρντούτσι πρότεινε τον 2ο αιώνα μ.Χ., επειδή η επιγραφή ήταν γραμμένη με ελληνικά γράμματα κλασικού στιλ, που χρησιμοποιούνταν στη Ρώμη κατά τη διάρκεια του 1ου και 2ου αιώνα μ. Χ. Αργότερα, τα γράμματα άλλαξαν. Για παράδειγμα, το ωμέγα (Ω) και το Σίγμα (Σ) τροποποιήθηκαν και έμοιαζαν περισσότερο με τα γράμματα W και C αντίστοιχα.
Ο δημιουργός της επιγραφής ήταν πιθανότατα μαθητής του Βαλεντίνου, γνωστικού αιρετικού, που γεννήθηκε στην Αίγυπτο περίπου το 100 μ.Χ., ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου δημιούργησε τη δική του Εκκλησία και σχολή για να καταλήξει στην Κύπρο, όπου πέθανε το 160/161 μ.Χ., αφού πρώτα απέκτησε ισχυρή ομάδα μαθητών.
Οι οπαδοί του Βαλεντίνου αλλά και του κινήματος των Γνωστικών είχαν αρκετές διαφορές με τους πρώτους Χριστιανούς. Για παράδειγμα, δεν πίστευαν ότι έπρεπε να γίνουν μάρτυρες, ούτε ότι κάποια πράγματα είναι κακό να τα κάνουν, όπως το να πάρουν όρκο στο όνομα του Καίσαρα ή να προσφέρουν θυμίαμα σε ένα άγαλμα.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στην επιγραφή επικρατεί μια εκπληκτική ανάμιξη στοιχείων χριστιανικής και ειδωλολατρικής παράδοσης. "Πρόκειται για πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, που δείχνουν ότι αυτή την περίοδο η χριστιανική ταυτότητα ήταν ευέλικτη", αναφέρουν.


Πηγή: Έθνος

Στο φως αιγυπτιακός τάφος της 26ης Δυναστείας


Τάφος της 26ης Δυναστείας αποκαλύφθηκε τυχαία στην περιοχή Άιν Σαμς, κοντά στο Κάιρο, κατά τη διάρκεια εκσκαφών για τη θεμελίωση ιδιωτικής κατοικίας. Σύμφωνα με τον Άτεφ Αμπού Ελ Ντάχαμπ, υπευθύνου των αρχαίων αιγυπτιακών (φαραωνικών) αρχαιοτήτων, οι εργάτες αποκάλυψαν λίθινο τοίχο με ιερογλυφική επιγραφή. Επιθεώρηση από επιτροπή του SCA επιβεβαίωσε το εύρημα, ταυτοποιώντας το με τμήμα τάφου της 26ης Δυναστείας. Ο τάφος βρέθηκε συλημένος, καθώς αντικείμενα δεν εντοπίστηκαν στο εσωτερικό του.  Η ανασκαφή θα συνεχιστεί ενώ θα συνδυαστεί και με περαιτέρω επιθεώρηση του οικοπέδου για την ύπαρξη επιπλέον αρχαιολογικών ευρημάτων. Ο τάφος στη συνέχεια θα αποσπαστεί από το έδαφος για να παραχωρηθεί η γη όπου βρέθηκε στον ιδιοκτήτη.


Πηγή: Αρχαιολογία online

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Τουταγχαμών

Ο Τουταγχαμών, νεαρός φαραώ, πέθανε μόλις 18 χρονών από ελονοσία όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές μετά από ανάλυση του Dna. Οι ίδιες έρευνες έδειξαν ότι ο Τουταγχαμών ήταν μάλλον γιος του φαραώ Ακενατόν, σύζυγος της βασίλισσας Νεφερτίτης. Η ανακάλυψη του τάφου του νεαρού Τουταγχαμών έγινε το 1922 από τον Βρετανό αρχαιολόγο Κάρτερ Χ. στην κοιλάδα των Βασιλέων.  Ο τάφος ήταν ο τελευταίος από τους συνολικά 69 τάφους που βρέθηκαν εκεί. Παγκόσμια κατάπληξη όμως προκάλεσε το γεγονός ότι ήταν ο μοναδικός τάφος που δεν ήταν συλλημένος. Τα πολύτιμα αντικείμενα που βρέθηκαν μέσα στο φέρετρο του και στους γύρω χώρους, τον κατέταξαν στην κορυφή του ενδιαφέροντος. Το σώμα του ήταν τυλιγμένο με λινά πανιά, ενώ το κεφάλι του καλυπτόταν από μια εντυπωσιακή ολόχρυση μάσκα που έμεινε στην ιστορία ως «η μάσκα του Τουταγχαμών». Στην ταφική αίθουσα υπήρχε η λάρνακα, δηλαδή το χρυσό εσωτερικό φέρετρο του βασιλιά. Το φέρετρο αποτελείται από μασίφ χρυσό με 16 μ μήκος, 10μ πλάτος και ύψος 9 πόδια. Γύρω γύρω υπήρχαν αναπαραστάσεις του βασιλιά με τις θεότητες.

Οι διάφορες ονομασίες τις οποίες έλαβε ή με τις οποίες αναφέρεται (ή ενδεχομένως αναφέρεται) στην ιστορία είναι:
  • Tutankhaten = twt-anx-itn = Living Image Of The Aten
  • Tutankhamun = twt-anx-imn = Living Image Of Amun
  • Heqa-Iunu-Semai = HqA-iwnw-Smai =Ruler Of Heliopolis
  • Nebkheperure = nb-xprw-ra = Lord Of Manifestations Is Re
  • Heqa Maat = HqA-mAat = Lord Of True
  • Nebkheperwre = nb-xprw-ra = Lord Of Manifestations Is Re
  • Προφανώς, ταυτίζεται με τον φαραώ που οι διασώστες του Μανέθωνα αναφέρουν με τα ονόματα "Ακεχήρης Β'" και "Χερρής".


Ο πρώτος "αρχαιολόγος"

Ο πρώτος «αρχαιολόγος», με την έννοια που δίνουμε σήμερα στον επιστημονικό κλάδο της αρχαιολογίας, υπήρξε ο Γιόχαν Γιόαχιμ Βίνκελμαν (Johann Joachim Winkelmann), ο οποίος γεννήθηκε το 1717 στην Πρωσία. 
Από μικρό τον γοήτευαν οι παλαιοί σκελετοί των Ούννων του 4ου αι. μ.Χ., που είχαν κατακλύσει την Ευρώπη. Μεγαλώνοντας, απέκτησε έντονο ενδιαφέρον για την αρχαία τέχνη και επισκέφθηκε πολλά ιδιωτικά μουσεία και συλλογές των πλούσιων αστών.
Το σημαντικότερο από τα βιβλία που έγραψε είναι η Ιστορία της Τέχνης της Αρχαιότητας που τον έκανε ευρύτατα γνωστό. Ήταν ο πρώτος ερευνητής της αρχαιότητας που υποστήριξε πως η μελέτη της τέχνης και της μυθολογίας μπορεί να αποκαλύψει πολλά για έναν αρχαίο πολιτισμό. Ο Βίνκελμαν παρακολούθησε τις ανασκαφές στην Ηράκλεια (Herculaneum) και την Πομπηία.
Ωστόσο, ο άκρατος ενθουσιασμός του του κόστισε τελικά τη ζωή του. Καθώς επέστρεφε από τη Νάπολη, σε ένα πανδοχείο της Τεργέστης έπιασε κουβέντα με έναν ταξιδιώτη, ο οποίος όμως ήταν ληστής που μόλις είχε βγει από τη φυλακή. Μες στον ενθουσιασμό του, ο Βίνκελμαν του διηγήθηκε για τα θαυμάσια ευρήματα των ανασκαφών, δείχνοντάς του επιπλέον και μερικά χρυσά νομίσματα που είχε αποκτήσει στη Βιέννη. Λίγο αργότερα εκείνη τη μέρα του 1768, ο ληστής, οπλισμένος με μαχαίρι και κρατώντας ένα σκοινί, αιφνιδίασε τον Βίνκελμαν που έγραφε στο δωμάτιό του. Προσπάθησε να τον πνίξει, αλλά ο αρχαιολόγος ήταν δυνατός και τον  απώθησε. Τότε ο ληστής μαχαίρωσε τον πρώτο αρχαιολόγο στην ιστορία. Η είδηση του βίαιου και αιφνίδιου θανάτου του διαδόθηκε γρήγορα σε ολόκληρη την Ευρώπη, συγκλονίζοντας τους φιλολογικούς, επιστημονικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους, καθώς εκείνη την εποχή ο Βίνκελμαν είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη στη Γηραιά Ήπειρο.



Πηγή: Αρχαιολογία Online

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Στο φως αποθέτης με σπάνια αναθήματα στη Βραυρώνα


Tμήμα αποθέτη με πληθώρα σπάνιων αναθημάτων εντοπίστηκε κατά τη διάνοιξη τομής για την κατασκευή αποστραγγιστικού φρέατος στο χώρο δυτικά της στοάς και βόρεια της ιεράς πηγής στο ιερό της Άρτεμης στη Βραυρώνα. 
Συγκεκριμένα, στο φως ήρθαν αποσπασματικά σωζόμενα ειδώλια των  αρχαϊκών χρόνων και αγγεία ανατολίζοντος ρυθμού, δύο ακέραια χάλκινα κάτοπτρα, ληκύθια, τμήματα πυξίδων και άλλων αγγείων του 5ου αι. π.Χ. Το σημαντικότερο και εντυπωσιακότερο εύρημα ήταν ένα ξύλινο ειδώλιο πεπλοφόρου γυναικείας μορφής του α’ μισού του 5ου αι. π.Χ. με σάκκο στο κεφάλι, περίτεχνη βοστρυχωτή κόμμωση και ίχνη ερυθρής χρωστικής (εικ. 1). Βρέθηκαν επίσης, ξύλινα τμήματα αγγείων, κυρίως σώματα και πώματα κυλινδρικών πυξίδων, καθώς και σανιδόμορφα τεμάχια ξύλου. Για πρώτη φορά ήρθαν στο φως δύο ξύλινα καττύματα (σόλες) υποδημάτων, τμηματικά σωζόμενα με περίτεχνη διακόσμηση εγχάρακτων μοτίβων (εικ.2). Ανάμεσα στα ευρήματα εντοπίστηκαν και βοτανικά είδη (κυπαρισσόμηλο, φύλλο δένδρου) που θα βοηθήσουν στην ανασύσταση του αρχαίου φυσικού περιβάλλοντος. Η αποκάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια του ενταγμένου στο ΕΣΠΑ Αττική 2007-2013 έργου «Διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου και συντήρηση της στοάς του ιερού της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα», που πραγματοποιείται με αυτεπιστασία από τη Β΄ ΕΠΚΑ.  
Τα ξύλινα ευρήματα της Βραυρώνας βρίσκονται σήμερα σε στάδιο καθαρισμού και η όλη διαδικασία της συντήρησης αναμένεται να διαρκέσει τρεις μήνες από την περάτωση της διάνοιξης του φρέατος και την προμήθεια του απαραίτητου εξοπλισμού συντήρησης.
Στην επιχείρηση τεκμηρίωσης και συντήρησης η Β΄ Εφορεία συνεργάζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ).


Πηγή: ΥΠΠΟΤ (δελτίο τύπου), Περ/κό Αρχαιολογία online

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Ξεκίνησαν οι εργασίες στον Αρχαιολογικό χώρο της Τυλίσου


Ξεκίνησαν οι εργασίες ανάπλασης, ανάδειξης και αποκατάστασης του Αρχαιολογικού χώρου της Τυλίσου, το οποίο έχει ενταχθεί και χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ.
Οι εργασίες που εκτελούνται στην Τύλισο προβλέπουν τη συνολική ανάπλαση του αρχαιολογικού χώρου, την εκ νέου περίφραξη και προστασία του, την τοποθέτηση επεξηγηματικών πινακίδων, καθώς και τη δημιουργία για πρώτη φορά μεγάλου χώρου στάθμευσης για τους επισκέπτες.
Εκτός από τις εργασίες αυτές ο Δήμος Μαλεβιζίου, με δικούς τους πόρους, πραγματοποιεί τη διάνοιξη ενός νέου δρόμου ο οποίος θα συνδέσει τον αρχαιολογικό χώρο απευθείας με τον κεντρικό δρόμο της Τυλίσου, επιλύοντας το οξύτατο πρόβλημα της προσβασιμότητας που αντιμετώπιζε το μνημείο.
Η αρχαία Τύλισος, που διασώζει το όνομά της από τους αρχαιότατους χρόνους, αποτελεί τον σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο στο Μαλεβίζι, και με τη διαχρονική κατοίκησή της από τη Μινωική εποχή μέχρι και τους Ελληνικούς χρόνους, αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα της μακραίωνης ιστορίας και της διαχρονικής ακμής ολόκληρης της περιοχής του δήμου.

Πηγή: Νέα Κρήτη

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Διημερίδα «Δικτυωμένο Μουσείο. Νέα Μέσα και Καινοτόμες Ιδέες για τη Διεύρυνση Κοινού σε Μουσεία και Πολιτιστικούς Φορείς»

Η διημερίδα πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματοςCULTURAL ENVOY, το οποίο αφορά στη αφορά στη σύνδεση των πολιτιστικών οργανισμών με καινούργιες κατηγορίες κοινού(διαφορετικούς πολιτισμούς και εθνότητες, διαφορετικές ηλικίες ή κοινότητες, κ.ά.) μέσα από τη χρήση καινοτόμων προϊόντων που θα εξυπηρετήσουν την επικοινωνιακή στρατηγική τους.
Βασική επιδίωξη της επιστημονικής αυτής συνάντησης είναι η δημιουργία ενός γόνιμου διαλόγου, η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών σε δύο κρίσιμους τομείς ενδιαφέροντος της μουσειακής κοινότητας: τον σχεδιασμό και την παραγωγή ερμηνευτικών τεχνολογιών και την ανάπτυξη στρατηγικών για την προσέγγιση διευρυμένων ή διαφορετικών κατηγοριών κοινού.

Οι κεντρικές ομιλίες της διημερίδας θα γίνουν από τις δύο επίτιμες προσκεκλημένες του Μουσείου Μπενάκη, την Nancy Proctor (Head of New Media στο Smithsonian American Art Museum των Ηνωμένων Πολιτειών) και την Allegra Burnette (Creative Director of Digital Media στο Museum of Modern Art της Νέας Υόρκης), ενώ παράλληλα θα πραγματοποηθούν εισηγήσεις από γνωστούς Έλληνες μουσειολόγους και ερευνητές.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Δεσποτικό: Μία νησίδα γεμάτη Κούρους


Κούρους που σμιλεύθηκαν στο περίφημο παριανό μάρμαρο φέρνει στο φως στο Δεσποτικό, τη νησίδα κοντά στην Αντίπαρο, ο αρχαιολόγος κ. Γιάννος Κουράγιος, ο οποίος ανασκάπτει από το 2001 ένα μεγάλο ιερό της Αρχαϊκής  εποχής αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα. 
Ο κορμός ενός Κούρου _από την απαρχή του λαιμού ως τη μέση_ που  είχε τοποθετηθεί ανάποδα μέσα στο έδαφος, στο κατώφλι μίας θύρας προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως στήριγμα της και σε άλλο τμήμα της ανασκαφής δύο μεγάλα κομμάτια ποδιού _ κνήμη  και φτέρνα _  ενός άλλου αγάλματος, Κούρου  επίσης τα οποία σώζονται σε εξαιρετική κατάσταση  ήταν το εντυπωσιακό εύρημα της φετινής περιόδου, αν και όχι το μόνο. Το  σημαντικό μάλιστα είναι ότι ο κορμός αυτός συνενώνεται με το κάτω μέρος Κούρου, που  είχε αποκαλυφθεί εντοιχισμένος στον τοίχο ενός κτιρίου του ιερού το  2005.  Ενώ πιθανότατα,  όπως  λέει ο κ. Κουράγιος στο ίδιο γλυπτό να ανήκει και το κεφάλι Κούρου, που είχε βρεθεί πέρυσι!

Αλλά για να αντιληφθεί κανείς καλύτερα αυτή τη «γλυπτοθήκη» στην οποία τείνει να εξελιχθεί το εξαιρετικής  σημασίας  ιερό του  Δεσποτικού ας σημειωθεί ότι ως σήμερα έχουν έρθει στο φως περί τα 60 τμήματα γλυπτών,  μεταξύ  των  οποίων πέντε κεφαλές  Κούρων  και μία  μικρότερου  μεγέθους που ανήκει σε  Κόρη, περισσότεροι από  δέκα  κορμοί διαφόρων  διαστάσεων  και  περί τις 30  βάσεις για  αναθήματα (Κούρους  ή  αναθηματικούς  κίονες).  Και  έπεται  η  συνέχεια. 
Με βελόνι είχε αποκοπεί από το υπόλοιπο άγαλμα ο κορμός που βρέθηκε φέτος, είχε τοποθετηθεί ανάποδα στο χώμα και πάνω του έγιναν δύο μολυδβοχοημένες εντορμίες για να στηριχθεί ο στροφέας της θύρας. Βρέθηκε  άλλωστε σφηνωμένος με μαρμάρινους λίθους για την καλύτερη στήριξή της ενώ βελόνι χρησιμοποιήθηκε για  την  πίσω επιφάνεια ώστε να εφάπτεται στη πλάκα του κατωφλιού, που ήταν από σχιστόλιθο.
Το σημαντικό όμως βρίσκεται αλλού: Παρά την απολέπιση που είχε γίνει στην επιφάνειά του, σώζεται ακόμη το ίχνος του χεριού του λυγισμένο πάνω στο θώρακα. Γιατί όπως λέει ο  κ.  Κουράγιος: «Αυτός ο τύπος Κούρων απαντάται μόνο στα παριανά εργαστήρια γλυπτικής του τέλους του 6ου π.Χ. αιώνα ενώ γενικότερα το  λυγισμένο χέρι στο στήθος είναι  όπως όλοι  γνωρίζουμε χαρακτηριστικό γνώρισμα των αρχαϊκών Κορών». Να σημειωθεί μάλιστα ότι μόνον άλλα δύο γλυπτά με αυτή την ιδιαιτερότητα  υπάρχουν,  συγκεκριμένα ο Κούρος που βρίσκεται στην Carlsberg Glyptotek της Κοπεγχάγης και ακόμη ένα ημίεργο άγαλμα, το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο της Πάρου και  είχε  προέλθει από τα αρχαία λατομεία του νησιού.
Το κτίσμα στο οποίο εντοπίσθηκε ο κορμός είναι μικρό, έχει σχήμα ναού με πρόδομο, σηκό και άδυτο και βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του περιβόλου του ιερού. «Φαίνεται ότι κτίστηκε στην ύστερη Αρχαϊκή περίοδο, μετά τη βίαιη καταστροφή των αρχαϊκών Κούρων», λέει  ο κ. Κουράγιος.
Γιατί όμως αυτή η καταστροφή; Όπως εξηγεί ο ίδιος «Πιστεύω ότι μπορεί να συνδέεται με τη διαμάχη μεταξύ  Αθήνας και Πάρου, όταν ο Μιλτιάδης εστάλη να τιμωρήσει το νησί γιατί εμήδισε κατά τους Περσικούς Πολέμους. Τότε  καταστράφηκαν τα γλυπτά και ξαναχρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό  υλικό».  
Άλλο ενδιαφέρον σημείο της φετινής ανασκαφής ήταν  η αποκάλυψη ενός στυλοβάτη για κιονοστοιχία  που κατασκευάστηκε γύρω στο 500 π.Χ. με επτά κίονες ύψους 3,80μ. Στο βάθος της θεμελίωσης του στυλοβάτη αποκαλύφθηκαν τα  θραύσματα από το αριστερό πόδι αρχαϊκού κούρου φυσικού μεγέθους  και εξαιρετικής  γλυπτικής τα οποία «συνενώθηκαν» με το  θραύσμα από τον μηρό ενός γλυπτού που είχε βρεθεί το 2005. Τέλος, δίπλα τους βρέθηκε και η βάση στην οποία στηριζόταν ένας άλλος μικρότερου μεγέθους Κούρος, πάνω στην οποία σώζονται τρία δάκτυλα του δεξιού ποδιού του.
Ενας τετράγωνος, μαρμάρινος «βόθρος» τελετουργικού χαρακτήρα _εκεί έριχναν τις σπονδές στο θεό _ ο οποίος χρονολογείται στην πρώιμη Αρχαϊκή εποχή βρέθηκε εξάλλου κάτω από το μεταγενέστερο πλακόστρωτο δάπεδο του εστιατορίου του ναού. Εξι διαφορετικές κατασκευαστικές φάσεις εντοπίσθηκαν στη βόρεια πύλη του ιερού που θεωρείται ότι ήταν η αρχική είσοδός του. Και τέλος πληθώρα κεραμικής που χρονολογείται από την Γεωμετρική ως και την Αρχαϊκή εποχή ήρθε επίσης στο φως επιβεβαιώνοντας ότι το ιερό λειτουργούσε ήδη από τα γεωμετρικά χρόνια.

Η αρχαία Πρεπέσινθος, όπως ήταν η ονομασία του Δεσποτικού κατά τις μαρτυρίες του Στράβωνος και του Πλίνιου δεν υπήρξε μια τυχαία περίπτωση στο Αιγαίο. Ενωμένη κατά την αρχαιότητα με ένα άλλο (μικρότερο ακόμη) νησάκι, το Τσιμιντήρι - όπου άλλωστε επεκτείνονται τα αρχαιολογικά ευρήματα - , φιλοξένησε ένα σπουδαίο λατρευτικό ιερό. Η θέση του ήταν στρατηγική, είχε καλά προστατευμένο λιμάνι, οπτική επαφή με τη Σίφνο προς τα δυτικά και με την Αντίπαρο προς τα ανατολικά και ήταν… κατάφυτο.

Θραύσματα αγγείων που βρέθηκαν επάνω στο νησί με τις επιγραφές «ΑΠΟΛΛ», «ΑΡΤΗΜΕ» ή «ΑΡΧΗΜΕ» επιβεβαιώνουν τη λατρεία του Απόλλωνα και της Αρτεμης (άλλωστε ιερά του Απόλλωνα υπήρχαν σε 22 νησιά). Εκεί έφθαναν οι προσκυνητές φέρνοντας μαζί τους αναθήματα: Ειδώλια και αντικείμενα κάθε είδους έχει φέρει στο φως ως σήμερα η ανασκαφή: πόρπες χάλκινες και ελεφαντοστέινες, χάντρες χρυσές, γυάλινες αλλά και απλώς λίθινες, σφραγιδόλιθους από ημιπολύτιμους λίθους, αγαλματίδια από φαγεντιανή, αλάβαστρα και κορινθιακούς αρύβαλλους, ένα αβγό στρουθοκαμήλου, εγχειρίδια, ξίφη, υφαντικά βαρίδια, γεωργικά εργαλεία και πολλά χρηστικά αγγεία. Εντελώς ξεχωριστό εύρημα ωστόσο υπήρξε πριν από μερικά χρόνια το ειδώλιο μιας γυναικείας θεότητας δαιδαλικής τεχνοτροπίας (680-660 π. Χ.) που θεωρείται ότι ήταν το λατρευτικό άγαλμα του ιερού.

Στην ανασκαφή της ΚΑ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων υπό την διεύθυνση του κ. Κουράγιου συμμετείχαν και οι αρχαιολόγοι – μέλη της επιστημονικής ομάδας Κορνηλία Νταιφά, Σπύρος Πετρόπουλος, Θανάσης Γκαρώνης και φοιτητές από το Πανεπιστήμιο της Περούτζια. Παράλληλα, συνεχίστηκε για δεύτερη χρονιά η μελέτη του αρχιτεκτονικού υλικού και των δώδεκα κτιρίων από την αρχιτέκτονα, καθηγήτρια του Πολυτεχνείου του Μονάχου Δρ. Ανε Ονεσοργκ και την Δρ. Κατερίνα Παπαγιάννη. Το Ιδρύμα Ι. Λάτση και το Ιδρυμα Α. Π. Κανελόπουλου ήταν οι χορηγοί της ανασκαφής.


Πηγή: Το Βήμα

Ο γητευτής των αλόγων της αρχαίας Ελεύθερνας!

Ενας αριστοκράτης πολεμιστής ηλικίας 29-35 ετών με τα όπλα του και όλα τα κτερίσματα που συνόδευαν την ταφή του ήρθε στο φως στην αρχαία Ελεύθερνα της Κρήτης φέτος το καλοκαίρι. Λεπτές σιδερένιες, οξυκόρυφες λόγχες μήκους ως 45 εκατοστά, άλλες από δόρατα κι άλλες από ξίφη, που στέκονταν όρθιες σαν να κρέμονται στον αέρα, αφού τα ξύλινα στελέχη τους, μπηγμένα στον τάφο κάποτε, έλιωσαν και χάθηκαν, αποκάλυψε η ανασκαφή που διενεργεί ο καθηγητής κ. Νίκος Σταμπολίδης. 

Κι ανάμεσά τους ένα εργαλείο, αξινοπέλεκυς συγκεκριμένα (αξίνα στο πρόσθιο μέρος, πέλεκυς οξύς στο πίσω) καταπληκτικά διατηρημένος και εύρημα σπάνιο, όπως εξηγεί ο ανασκαφέας: «Γιατί φανερώνει την ομηρική παράδοση, όπου ένας βασιλιάς, αριστοκράτης ή πολεμιστής ήταν συγχρόνως και ικανός να δημιουργήσει ο ίδιος με τα χέρια του μια ξύλινη κατασκευή, ένα έπιπλο, ένα κρεββάτι, όπως ο Οδυσσέας φτιάχνει το κρεββάτι στο οποίο κοιμάται ο ίδιος με την Πηνελόπη του...». Τα οστά του άνδρα εξάλλου, βρίσκονταν μέσα σε μία πήλινη τεφροδόχο κάλπη με ευθέα τοιχώματα και λαβές, υπολείμματα δηλαδή της ταφικής πυράς, πλυμένα και συναγμένα, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά πάλι ο Όμηρος στην καύση του Πατρόκλου. Κι όπως συμβαίνει και στον διπλανό ταφικό θάλαμο των πολεμιστών της, που έχει ανασκαφεί στην νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας.
Ανάμεσα στα πήλινα αγγεία που συνόδευαν την ταφή _ αμφορείς, υδρίες, λήκυθοι κ. α. _ βρισκόταν όμως και ένας κρατήρας του 8ου π. Χ. αιώνα, γεμάτος από ζωγραφιστά γεωμετρικά μοτίβα με εμβληματική παράσταση στο πρόσθιο και πίσω μέρος του με ένα θέμα μοναδικό: Μία ανδρική μορφή στη μέση και δίπλα της, ένθεν και ένθεν δύο ίππους. Στην πρώτη περίπτωση μάλιστα ο άνδρας φαίνεται να υψώνει τα χέρια και να «γητεύει» τα άλογα ενώ στη δεύτερη μοιάζει να τα κρατά από σχοινί, που έχει περάσει στο λαιμό τους. Παράλληλα, κοντά στις κεφαλές των αλόγων βρίσκονται δύο τροχοί ενώ στο κάτω μέρος εμφανίζονται και ψάρια.
«Ο κρατήρας εντάσσεται στον κύκλο των αντίστοιχων αγγείων με ανάλογες εικονογραφήσεις από το Άργος», λέει ο κ. Σταμπολίδης. «Σχοινί στο λαιμό και τροχοί αποτελούν τα "λαλούντα σύμβολα" της χρήσης των αλόγων ως ζώων που σύρουν άρματα,έτσι οι παραστάσεις θα μπορούσε να ερμηνευθούν ως απείκασμα της άγριας, μη πολιτισμένης ζωής στην μία όψη και το αντίθετο, την πολιτισμένη ζωή δηλαδή, μέσα σε πλαίσια μιας κοινωνίας, στη δεύτερη. Κι αν ο άνδρας ερμηνευθεί ως απλός άνθρωπος,γητευτής αλόγων, ήρωας ή θεός (ο Ποσειδώνας είναι κύριος και της θάλασσας και των ίππων) τότε βλέπουμε σ΄ αυτό το αγγείο, όπου ανατέλλουν όλες οι εικονογραφήσεις των μύθων, να συντελείται ένας οργασμός ιστορίας μέσω εικόνων».
Εικοσιεπτά χρόνια συνεχίζεται η ανασκαφή του Πανεπιστημίου Κρήτης, την οποία διευθύνει ο κ. Σταμπολίδης σ΄ αυτό το νεκροταφείο της αρχαίας κρητικής πόλης, όπου τα ευρήματα αρχίζουν από τον 8ο π. Χ. αιώνα. Φέτος μάλιστα κάτω από τα δάπεδα των κτισμάτων της υστεροελληνιστικής και πρώιμης ρωμαϊκής περιόδου βρέθηκε in situ (κατά χωράν) δεύτερη «Ορθή Πέτρα» _ η πρώτη έχει δώσει την ονομασία της σε όλη την νεκρόπολη_, ένας πεσσός δηλαδή, που μοιάζει με αιγυπτιακό οβελίσκο πάνω σε βάθρο. Διατηρείται το κατώτερο τμήμα της σε ύψος 2 μέτρων ενώ το ανώτερο (περίπου 1,30-1,50μ.) αναζητείται στην περιοχή. Μοιάζει, όπως επισημαίνει ο ανασκαφέας, με τις ανάλογες πρώιμες επιτύμβιες στήλες του αθηναϊκού Κεραμεικού αν και εδώ αποτελείται από 2 μέρη ασβεστολιθικού πετρώματος με εξαιρετικά λείες επιφάνειες.
Ανδρας ηλικίας 60 _70 ετών ήταν εξάλλου, όπως διαπιστώθηκε φέτος ο επιφανής νεκρός που βρέθηκε πέρυσι μέσα σε ένα τεράστιο πίθο μαζί με προσωπικά αντικείμενα ανάμεσα στα οποία ένα σιδερένιο εγχειρίδιο μήκους 45 εκατοστών και μια σιδερένια επίσης, πόρπη πάνω στην οποία διατηρούνται ακόμη ίχνη υφάσματος. Τρεις γυναίκες είχαν επίσης ταφεί στον ίδιο πίθο, πιθανότατα σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα αλλά και διαφορετικής ηλικίας η καθεμία: Η μεγαλύτερη 35 - 42 ετών, η μεσαία περίπου 30, και η νεαρότερη 18 - 22 ετών. Οπως λέει ο κ. Σταμπολίδης, μάλιστα, σ΄ αυτήν την τελευταία ανήκουν προφανώς τα χρυσοποίκιλτα ενδύματα που βρέθηκαν επίσης πέρυσι, μεγάλα τμήματα των οποίων συντηρούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Συστάδες από αγγεία εντοπίσθηκαν εξάλλου κοντά στον πίθο και συγκεκριμένα αμφορείς, υδρίες, αρωματοδόχες λήκυθοι, σκύφοι και άλλα.
Στο επάνω μέρος του πίθου ήρθαν στο φως επίσης δύο χάλκινοι λέβητες, ο ένας μέσα στον άλλο ενώ ένας μεγαλύτερος (καζάνι) διαμέτρου περίπου 65 εκατοστών βρέθηκε πλησίον τους. Αν κρίνει κανείς μάλιστα από ανάλογα ευρήματα στον διπλανό θαλαμωτό, λαξευτό τάφο των αριστοκρατών - πολεμιστών της Ελεύθερνας φαίνεται να ανήκουν στο τελετουργικό του ταφικού λουτρού των νεκρών πολεμιστών (τα λεγόμενα λουτρά για τον Άδη). Γιατί, όμως, βρέθηκαν πάνω στον τεράστιο πίθο; Ανήκαν στον γέροντα που είχε ταφεί εντός του ή συνέβαινε κάτι άλλο;
Ενας οικογενειακός τάφος προσώπων υψηλού κύρους της αρχαίας Ελεύθερνας του 8ου _7ου Αι. π. Χ. θα μπορούσε να είναι μία απάντηση. Οπως λέει ο κ. Σταμπολίδης «Η ανασκαφική έρευνα, πέρα από την επιστημονική τεκμηρίωση που προσφέρει κάθε φορά,αποτελεί ένα γοητευτικό πεδίο αστυνομικής και μυθιστορηματικής υφής. Η γοητεία του δεν βασίζεται μόνο στη φράση του ποιητή (Σεφέρη) στο ποίημά του «Ο βασιλιάς της Ασίνης» («'γγίζοντας με τα δάχτυλά μας την αφή του (δηλαδή των αρχαίων) πάνω στις πέτρες») αλλά στην έκπληξη που προκαλούν εκάστοτε τα ευρήματα σε σχέση με παγιωμένες αντιλήψεις, καταγεγραμμένες θεωρίες, υποθέσεις εργασίας, και δεδομένα … μη δεδομένα».



Πηγή:Περ/κό Αρχαιολογία online, To Bημα, Καθημερινή

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Άρματα με δώδεκα άλογα βρέθηκαν σε τάφο 3.000 ετών στην Κίνα

Ξύλινα αρχαία άρματα με τα δώδεκα άλογά τους να κείτονται στο πλάι τους, ήρθαν στο φως στην Κίνα, κοντά στην πόλη Λουογιάνγκ. Ο τάφος που αποκαλύφθηκε χρονολογείται από το 770 π.Χ. και το περιεχόμενό του βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση.

Ο τάφος ήταν ασύλητος. Ο μεταλλικός οπλισμός που βρέθηκε σε αυτόν, η κεραμική αλλά και οι επιγραφές δείχνουν ότι ο άνθρωπος που είχε ταφεί εκεί πρέπει να ήταν κάποιος από τους αξιωματούχους της περίφημης δυναστείας των Τσου.

Το παραδοσιακό ξύλινο φέρετρο και η σορός του ίδιου ήταν, πάντως, απανθρακωμένα. Η ταφή των αλόγων έγινε, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, αφού πρώτα αυτά σφαγιάσθηκαν, δηλαδή δεν τα έθαψαν ζωντανά.

Η αποκάλυψη έγινε κοντά στην πόλη Λουογιάνγκ, σε μία περιοχή όπου έχουν βρεθεί κι άλλοι τάφοι, οι οποίοι ήταν όμως συλημένοι.

Στην ευρύτερη περιοχή βρίσκεται και το Λιντόνγκ, όπου έχει αποκαλυφθεί ο περίφημος Πήλινος Στρατός και όπου λειτουργεί σήμερα ένα τεράστιο υπαίθριο μουσείο.

Ο τάφος που ήρθε τώρα στο φως, εκτός από τα εξαιρετικά αντικείμενα που περιέχει, δίνει στους αρχαιολόγους μία απτή σχεδόν εικόνα των ταφικών εθίμων εκείνης της εποχής, που υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική για την αρχαία Κίνα.



Πηγή: in.gr, Περιοδικό Αρχαιολογία online

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Αναδυόμενο από τη γη μουσείο στην Ελεύθερνα

Ένα από τα πλέον αξιόλογα έργα για ολόκληρο το νομό Ρεθύμνου φαίνεται να μπαίνει στην τελική ευθεία. Πρόκειται για τη δημιουργία του μουσείου εντός του αρχαιολογικού χώρου της Ελεύθερνας για το οποίο  προκηρύχτηκε διαγωνισμός ο οποίος θα διεξαχθεί στις 6 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα της Συγκλήτου του Παν/μίου Κρήτης στο Ρέθυμνο. Το έργο που θα βρίσκεται νοτιοδυτικά του αρχαιολογικού χώρου και θα καλύπτει 1630 τ.μ. συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από Εθνικούς πόρους, ενώ έχει προϋπολογισμό 2.480.000 ευρώ. Το μουσείο είναι το τέταρτο στην Ελλάδα που κατασκευάζεται εντός αρχαιολογικού χώρου μετά τη Βεργίνα, την Ολυμπία και τους Δελφούς ενώ η κατασκευή του υπολογίζεται να ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια.
Ο αρχαιολόγος Νίκος Σταμπολίδης, που οραματίστηκε και πάλεψε από το 1985 για την ανάδειξη των αρχαιοτήτων της Ελεύθερνας, μιλώντας στην εφημερίδα «Ρέθεμνος» για το μουσείο τόνισε: «Είναι ένα έργο που συνάδει με την τελευταία λεπτομέρεια του επιστημονικού και του τεχνικού λόγου, με το τοπίο και το χώρο στον οποίο θα δημιουργηθεί, τόσο στα υπόγεια όσο και στον όροφο. Στο έργο περιλαμβάνονται αίθρια και αίθουσες μέσα στις οποίες θα φιλοξενούνται τα αντικείμενα κατά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, δηλαδή από την έναρξη της κατοίκησης της Ελεύθερνας ή έστω της ανθρώπινης παρουσίας, από την 3η χιλιετία π.Χ. μέχρι και τα μινωικά, ομηρικά, γεωμετρικά, αρχαϊκά, κλασσικά, ελληνιστικά, ρωμαϊκά, παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά χρόνια». Στη συνέχεια και μιλώντας για τη διαφορά του με άλλα μουσεία ανέφερε: «Το κυριότερο αλλά και το καινούριο που θα φέρει αυτό το Μουσείο είναι το γεγονός ότι κάθε 3 - 5 χρόνια θα μπορεί να αλλάζει τις βιτρίνες του, διότι εμείς θέλουμε ο κόσμος που έρχεται, να επανέρχεται. Όχι να τον δούμε μια φορά και μετά να το ξεχάσουμε, καθώς πρόκειται για μια ανασκαφή η οποία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται και τα χιλιάδες αντικείμενα που υπάρχουν θα ανανεώνονται».
Όσον αφορά το κτήριο το οποίο σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει την αίσθηση ότι αναδύεται μέσα από τη γη, υπογράμμισε: «Θα μοιάζει λίγο στην απλότητά τους, με τα μέγαρα τα μινωικά –κάπως έτσι θα πρέπει να το φανταστεί κανείς- με τους τοίχους του προς την ανατολική πλευρά, για να βλέπει τον Ψηλορείτη». Προσπαθώντας να δώσει ακόμα μια εικόνα ο κ. Σταμπολίδης ανέφερε: «Όπως τα χαράκια ανοίγουν και αφήνουν μια σχισμή ανάμεσά τους, εμείς σε αυτή τη σχισμή θα μπορούμε να δημιουργήσουμε τα παράθυρα ή ένα διηνεκές που θα μπορεί να μπαίνει φως». Όσον αφορά στη συνέχεια της περιγραφής ο κ. Σταμπολίδης υπογράμμισε ότι δεν μπορεί να αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες καθώς «αυτό είναι και θέμα τεχνικής. Δεν είναι μόνο τα σχέδια» τόνισε, «το θέμα είναι ποιός θα αναλάβει να το υλοποιήσει, αφού στην εκτέλεση, σημασία έχει η λεπτομέρεια και ο τρόπος αντιμετώπισης αυτών των πραγμάτων». Η συνολική προθεσμία εκτέλεσης του έργου ορίζεται σε 400 ημερολογιακές ημέρες και μέσα σε αυτές ο κ. Σταμπολίδης ανέφερε ότι από μουσειολογική άποψη θα έχουν ολοκληρωθεί τα πάντα, και συμπλήρωσε: «Πρέπει να είμαστε τυχεροί όπως ήμασταν στην κατασκευή του στεγάστρου, να υπάρχουν άνθρωποι με ευαισθησία που το κριτήριο τους δεν θα είναι το κέρδος, αλλά το να αφήσουν το όνομά τους πίσω σε ένα τέτοιο κτηριακό συγκρότημα».
Στο μουσείο πρόκειται να δημιουργηθεί αίθουσα προβολών, ενώ στην είσοδό του θα υπάρχουν οθόνες αφής ώστε ο επισκέπτης να έχει άμεσες και γρήγορες πληροφορίες για τα εκθέματα. Στο χώρο θα φιλοξενούνται τα ευρήματα των ανασκαφών που υπολογίζονται σε αρκετές χιλιάδες, από τα οποία συντηρημένα κι έτοιμα προς έκθεση είναι τα 1.500. Τέλος όσον αφορά τα μονοπάτια, σύμφωνα με τον κ. Σταμπολίδη έχουν ολοκληρωθεί κατά τα 3/4 τους και απομένει η ολοκλήρωση 2 ακόμα μονοπατιών, εκείνου που θα οδηγεί από την Ορθή Πέτρα προς τα αρχαία λατομεία κι εκείνου που θα οδηγεί από την νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας προς το Μουσείο.


Ένα νέο συναισθηματικής αξίας τόσο για μένα όσο και για άλλους συμφοιτητές μου καθώς ο αρχαιολογικός χώρος της Ελεύθερνας αποτέλεσε την ένταξη μας στην πρακτική πλευρά της αρχαιολογίας.

Πηγή:Ρέθεμνος

Στοά του Βιβλίου:Πρόγραμμα 15ου Κύκλου/Ελεύθερο Πανεπιστήμιο


Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2011

5 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Ιταλική Αναγέννηση. Εισαγωγή
(Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Δευτέρα και
ώρα 19.30-21.00
)
Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα

10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ
Ο μυθικός κόσμος των αρχαίων Ελλήνων
(Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Τρίτη και
ώρα 17.00-18.30
)
Βασίλης Λαμπρινουδάκης (Συντονιστής)
Ανδρέας Μαρκαντωνάτος, Μενέλαος Χριστόπουλος

5 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ
Μαθήματα ζωής μέσα από την ψυχολογία
 (Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη
και ώρα 17.00-18.30)

Φωτεινή Τσαλίκογλου

10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Η νεοελληνική ποίηση στην ιστορική της πορεία
(Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη και
ώρα 19.30-21.00
)
Νάσος Βαγενάς

5 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Σύγχρονη Αρχιτεκτονική. Λειτουργικό περιεχόμενο, υλική υπόσταση, ένταξη στην πόλη
(Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη και
ώρα 17.00-18.30)
Δημήτρης Ησαΐας, Τάσσης Παπαϊωάννου

10 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Οι μεγάλες ώρες τού '21
(Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη και ώρα
17.00-18.30. Το μάθημα τής Πέμπτης 17 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 19 Νοεμβρίου και ώρα 11.00-12.30)
Σαράντος Καργάκος

5 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ
Οι Νέες Τεχνολογίες στην επικοινωνία, στον πολιτισμό, στην αφήγηση και στο παιχνίδι
(Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Τρίτη και
ώρα 19.30-21.00)
Μιχάλης Μεϊμάρης (Συντονιστής)
Νίκος Αβούρης, Δημήτρης Γκούσκος

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Στοάς Βιβλίου http://www.stoabibliou.gr

Ιερογλυφικά και Αραβικά στο Αιγυπτιακό Μορφωτικό Κέντρο Αθηνών


Το Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Αιγύπτου στην Αθήνα (Πανεπιστημίου 6, 3ος όροφος), ανακοινώνει την έναρξη μαθημάτων εκμάθησης αρχαίας αιγυπτιακής Ιερογλυφικής γραφής και αραβικής γλώσσας.
Για το πρόγραμμα Ιερογλυφικών η φοίτηση διαρκεί 2 εξάμηνα και διεξάγεται σε εβδομαδιαίες δίωρες συναντήσεις. Η φοίτηση ανά εξάμηνο κοστίζει 500 Ευρώ ενώ για κάθε εξάμηνο χορηγείται πιστοποιητικό σπουδών από το Υπουργείο Ανώτατης Εκπαίδευσης της Αιγύπτου.
Για τα Αραβικά διεξάγονται δύο προγράμματα: το εντατικό (6 τρίμηνα, 2 δίωρα/εβδομ., το τρίμηνο 400 Ευρώ) και το κανονικό πρόγραμμα (4 εξάμηνα, 1 δίωρο/εβδομ., το εξάμηνο 500 Ευρώ). Χορηγείται αναγνωρισμένο πιστοποιητικό Αραβομάθειας από το Υπουργείο Ανώτατης Εκπαίδευσης της Αιγύπτου.
Τα μαθήματα στο Κέντρο πραγματοποιούνται απογευματινές ώρες: 15:00-17:00 & 17:00-19:00.
Εγγραφές από τις 16 – 29 Αυγούστου 2011 09:30 - 15:00 και από τις 12 – 20 Σεπτεμβρίου 2011, 09:30 - 15:00.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-3632824 (10:00 – 15:00)


Πηγή:Περιοδικό Αρχαιολογία & Τέχνες

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Σφραγίδα με μινωικά ιερογλυφικά έδωσε ο Βρύσινας

Λίθινη τετράπλευρη σφραγίδα, με εγχάρακτα σημεία της μινωικής ιερογλυφικής γραφής, η μοναδική μέχρι τώρα παρουσία της αρχαιότερης γραφής των Μινωιτών στη δυτική Κρήτη, ήρθε στο φως κατά τη φετινή ανασκαφική περίοδο του όρους Βρύσινα. Επίσης, πλήθος κεραμικής, ομοιώματα μελών του ανθρώπινου σώματος και ειδώλια, που φωτίζουν τη Νεοανακτορική περίοδο του σημαντικού αυτού μινωικού ιερού κορυφής .
Η φετινή περίοδος της συστηματικής ανασκαφής στο μινωικό ιερό κορυφής του όρους Βρύσινα που υψώνεται νότια της πόλης του Ρεθύμνου, διήρκησε από τις 4 έως τις 15 Ιουλίου 2011. Η ανασκαφή ξεκίνησε το 2004 και διεξάγεται από την ΚΕ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων υπό την ευθύνη της αρχαιολόγου Ελένης Παπαδοπούλου, και το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης με την ευθύνη της καθηγήτριας Ίριδας Τζαχίλη. Σε αυτήν συμμετέχουν ειδικοί ερευνητές, καθώς και σημαντικός αριθμός προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών.
Η έρευνα επικεντρώθηκε και φέτος στη βόρεια και βορειοανατολική πλαγιά, με τους εξής τρεις στόχους:
α) Στο ανώτερο άνδηρο της θέσης «Άγιο Πνεύμα», σε υψόμετρο 858 μ., όπου βρίσκεται και ο ομώνυμος ιερός ναός, διερευνήθηκε ο χώρος νότια και δυτικά της εκκλησίας, περιμετρικά του σύγχρονου περιβόλου. Στις συγκεκριμένες τομές διαπιστώθηκε η ύπαρξη αρχιτεκτονικών καταλοίπων εξαιρετικά διαταραγμένων, μαζί με αξιόλογη ποσότητα από υστεροβυζαντινά εφυαλωμένα εγχάρακτα πινάκια και κούπες, που ανήκουν στις παλαιότερες οικοδομικές φάσεις του ναού. Παρά το γεγονός ότι δεν αποσαφηνίσθηκε η ύπαρξη μινωικών κτισμάτων, τα οποία θα αποτελούσαν τον πυρήνα των τελετουργικών δραστηριοτήτων, ωστόσο προέκυψαν στοιχεία για τη λατρεία στο άνδηρο αυτό. Εντοπίσθηκε θύλακας με μεσομινωικό κεραμικό υλικό και βράχος αποστρογγυλεμένος, με σαφή σημάδια της ανθρώπινης παρέμβασης κατά το μεγαλύτερο μέρος του και με έγκοιλη ανθρωπογενή διαμόρφωση στην άνω επιφάνειά του. Οι διαπιστώσεις αυτές υποδεικνύουν ότι πιθανόν το κέντρο του μινωικού ιερού να βρισκόταν στο ανώτερο πλάτωμα του όρους, κάτω και γύρω από τη σημερινή εκκλησία.
β) Στο μεσαίο άνδηρο, όπου είναι ιδιαίτερα μεγάλη η συγκέντρωση των κινητών ευρημάτων και αδιατάρακτη η στρωματογραφία, χαράχτηκαν επιπλέον τομές. Η στρωματογραφία σε όλα τα ανασκαφικά τετράγωνα του δεύτερου πλατώματος περιελάμβανε δύο κατ’ ουσίαν στρώματα και το τρίτο, το φυσικό (terra rosa). Tο στρώμα 2, το καθαρό μεσομινωικό, περιείχε τον κύριο όγκο των ειδωλίων και των αγγείων. Οι μεγάλες αυτές συγκεντρώσεις αντικειμένων αποτελούσαν αδιατάρακτες αποθέσεις και ήταν σαφές ότι η θέση τους δεν οφειλόταν στη διάβρωση του εδάφους. Σημαντικός αριθμός ευρημάτων προήλθε ακόμη, από τις κάθετες σχισμές και τις κοιλότητες του βράχου.
γ) Στο τρίτο και ευρύτερο άνδηρο, στο οποίο κατά τις προηγούμενες περιόδους του 2008 και του 2010 επιβεβαιώθηκε η θέση της ανασκαφής του 1972-73 που πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή Κωστή Δαβάρα, διανοίχτηκαν εκτενείς τομές, με σκοπό να οριοθετηθεί επακριβώς η παλαιά αυτή έρευνα. Οι τομές αυτές παρότι αναμοχλευμένες απέδωσαν πλήθος από ανθρωπόμορφα ειδώλια, γυναικεία και ανδρικά, ομοιώματα μελών του ανθρώπινου σώματος, αρκετά ζωόμορφα –ορισμένα από τα οποία μικρογραφικά–, καθώς και σημαντική ποσότητα κεραμικής. Παράλληλα, ήρθαν στο φως τμήματα πήλινων πλακιδίων με επίθετα ειδώλια πτηνών και διπλών κεράτων, ενώ αφθονούν τα πήλινα σφαιρίδια. Από το ίδιο άνδηρο προήλθαν, το 2010, μετάλλινοι λατρευτές, χάλκινοι μικρογραφικοί πελέκεις, χάλκινα ομοιώματα εγχειριδίων, καθώς και λίθινα σκεύη, μεταξύ των οποίων αναγνωρίζονται ένα πιθανότατα αιγυπτιακό, δύο τράπεζες προσφορών από στεατίτη και δύο μικρές λοπάδες.
Το εξαιρετικό ωστόσο, εύρημα της φετινής περιόδου είναι μία λίθινη τετράπλευρη σφραγίδα από βαθυκόκκινο ίασπη, η οποία φέρει εγχάρακτα σημεία της μινωικής ιερογλυφικής γραφής και στις τέσσερις επιφάνειές της. Πρόκειται για τη μοναδική μέχρι τώρα παρουσία της αρχαιότερης γραφής των Μινωιτών στη δυτική Κρήτη.
Με βάση την προκαταρκτική μελέτη και της φετινής κεραμικής συνάγεται ότι η διάρκεια λειτουργίας του ιερού εκτείνεται σε όλη την Παλαιοανακτορική περίοδο (περ. 1900-1700 π.Χ.), και συνεχίζεται τουλάχιστον μέχρι την αρχή των νεοανακτορικών χρόνων. Εκτός από το πλήθος των πήλινων ειδωλίων της συστηματικής ανασκαφής που αγγίζει πλέον τον αριθμό των οκτακοσίων και το σημαντικό αριθμό των αγγείων, είναι προφανές ότι τα ευρήματα από τις ανασκαφές του 2010 και του 2011 διευρύνουν τις γνώσεις μας για τη νεοανακτορική περίοδο του μινωικού ιερού, αλλά και την αρχική διαμόρφωση της κορυφής του όρους πριν τη μετακίνηση μεγάλου μέρους των τελετουργικών δραστηριοτήτων προς το χαμηλότερο τρίτο πλάτωμα, κατά την τελευταία φάση λειτουργίας του.
Εύλογα λοιπόν, ο Βρύσινας, θεωρείται το σημαντικότερο ιερό κορυφής για τη δυτική Κρήτη, το οποίο παρουσιάζει σαφείς αναλογίες ως προς το τελετουργικό πλαίσιο, τη μορφή της λατρείας, αλλά και τον τρόπο άσκησής της με τα ανακτορικά ιερά κορυφής –Γιούχτα, Κόφινα, Πετσοφά και Τραόσταλο– της κεντρικής και της ανατολικής Κρήτης

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Τη βοήθεια του κοινού ζητούν παπυρολόγοι για να μεταφράσουν αρχαιοελληνικά κείμενα


Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ανεβάζει στο Ίντερνετ τη «μητέρα όλων των γρίφων» και ζητά τη βοήθεια του κοινού για να λυθεί το μυστήριο ενός χαμένου απόκρυφου Ευαγγελίου.
Πρόκειται για ένα πρόβλημα που απαιτεί από τους εθελοντές γερή εκπαίδευση στην αποκρυπτογράφηση. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουν αρχαία ελληνικά, αν και θα βοηθούσε, όπως αναφέρουν οι λονδρέζικοι «Times».
Το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης ζητά από δεκάδες χιλιάδες εθελοντές να βοηθήσουν στη μεταγραφή των ελληνικών γραμμάτων που βρίσκονται σε δύο εκατομμύρια ψήγματα αρχαίων αιγυπτιακών παπύρων. Είναι πάπυροι που ανακαλύφθηκαν στην αιγυπτιακή πόλη Οξύρρυγχο στις αρχές του περασμένου αιώνα και χρονολογούνται μεταξύ του 500 π.Χ. και 1000 μ.Χ.
Οι ερευνητές του προγράμματος έχουν ανεβάσει στη διαδικτυακή διεύθυνση www.ancientlives.org περισσότερα από 200.000 τμήματα καθώς και τα σχετικά εργαλεία που αναγνωρίζουν χαρακτήρες.
Βρήκαν μάλιστα ένα άγνωστο μέχρι σήμερα απόκρυφο Ευαγγέλιο του 3ου αιώνα με ιστορίες του Ιησού που εκδιώκει τους δαίμονες. Οι λεπτομέρειες γύρω από το εύρημα θα εκδοθούν σύντομα σε επιστημονική δημοσίευση από την Οξφόρδη.
Ωστόσο, οι ίδιοι ερευνητές πιστεύουν πως ανάμεσα στους παπύρους του Οξύρρυγχου που βρίσκονται στη συλλογή της Οξφόρδης θα κρύβονται και άλλες ιστορίες του Ιησού.
Οι πάπυροι είναι γραμμένοι στα ελληνικά, τότε που η Αίγυπτος βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο των Ελλήνων και στη συνέχεια των Ρωμαίων. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν διαβαστεί εδώ και χίλια χρόνια. Περιλαμβάνουν αποδείξεις, λογαριασμούς, επιστολές και άλλα αποδεικτικά της καθημερινής ζωής, καθώς και έγγραφα με κείμενα του 1ου αιώνα. Ανάμεσά τους είχαν ανακαλυφθεί οι τραγωδίες του Σοφοκλή καθώς και τα ποιήματα της Σαπφώς.
Έως σήμερα οι περισσότεροι βρίσκονται σε σφραγισμένα κουτιά στο πανεπιστήμιο. Από αυτούς, τα 200.000 τμήματα έχουν φωτογραφηθεί και ανεβεί στο Ίντερνετ. Η επιθυμία των επιστημόνων είναι οι εθελοντές να συμβάλουν στην αποκωδικοποίησή τους. Στη συνέχεια θα περάσουν στον κατάλογο των παπύρων του Οξύρρυγχου που έχει εκδώσει η Οξφόρδη.
Το επόμενο στάδιο θα είναι η φόρτωση νέου όγκου ανεπεξέργαστων πληροφοριών ώστε το κοινό να προσφέρει τη βοήθειά του στην ερμηνεία τους.

Επισκεφτείτε το site: http://ancientlives.org/

Πηγή:Περ/κό Αρχαιολογία & Τέχνες, in.gr

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Αρχαιολογικό Μουσείο Σαλαμίνας

Την απαλλοτρίωση ή την απ’ ευθείας εξαγορά οικοπέδου στη Σαλαμίνα για τις ανάγκες του Αρχαιολογικού Μουσείου της περιοχής ενέκρινε το Συμβούλιο Μουσείων του υπουργείου Πολιτισμού. Η εξαγορά του οικοπέδου, συνολικού εμβαδού 184 τ.μ., θα βοηθήσει στην ασφάλεια του μουσείου καθώς το κτίσμα συνορεύει με τον αίθριο χώρο του. Παράλληλα, στις προθέσεις της ΚΣΤ′ Εφορείας Αρχαιοτήτων είναι να αξιοποιηθεί ο χώρος για αποθήκες και γραφεία του μουσείου. Το κόστος της εξαγοράς ανέρχεται στα 200.000 ευρώ (αντικειμενική αξία).
Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαλαμίνας λειτουργεί από τις αρχές του καλοκαιριού του 2010 στο διατηρητέο κτίριο του πρώην 1ου Καποδιστριακού Σχολείου του νησιού, το οποίο ανακατασκευάστηκε πλήρως, σύμφωνα με τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου μουσείου.
Τα ευρήματα που φιλοξενεί στη μόνιμη έκθεσή του αποτελούν δείγμα της ένδοξης ιστορίας της Σαλαμίνας, ενώ το εκθεσιακό πρόγραμμα του μουσείου παρουσιάζει τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα και μνημεία ανά χρονική περίοδο, αναδεικνύοντας έτσι το παρελθόν του νησιού.
Στην έκθεση μπορεί κανείς να θαυμάσει εκθέματα από τους οικισμούς και τα νεκροταφεία της προϊστορικής περιόδου, όπως και κεραμικά ευρήματα από τη γεωμετρική έως και την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Επιπλέον, την έκθεση απαρτίζουν μαρμάρινα επιτύμβια ανάγλυφα του 4ου κυρίως αιώνα.
Εντυπωσιακή είναι η έκθεση των μαρμάρινων επιτύμβιων μνημείων από τους κλασικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους η οποία φιλοξενείται στα στεγασμένα τμήματα του αύλειου χώρου του μουσείου.
Από το μουσείο δεν λείπει το πλούσιο εποπτικό υλικό και τα εκθέματα που σχετίζονται με την ιστορία της πόλης, όπως ψηφισματικά ανάγλυφα, σχεδιαστικές αναπαραστάσεις της Ναυμαχίας της Σαλαμίνος.


Πηγή:Περ/κό Αρχαιολογία & Τέχνες, Naftemporiki.gr

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Ένας σπάνιος κούρος συγκαταλέγεται στα ευρήματα της ανασκαφής στο Δεσποτικό


Τα αποτελέσματα της ανασκαφικής περιόδου στη θέση Μάντρα στην ακατοίκητη νησίδα Δεσποτικό, που διήρκησε από τις 2 Ιουνίου έως τις 8 Ιουλίου 2011, ανακοίνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού.


Δεσποτικό
Η φετινή έρευνα ξεκίνησε από το τειχισμένο Νότιο Συγκρότημα. Κάτω από τα ύστερα κτίσματα της μεταβυζαντινής εποχής αποκαλύφθηκε ο βόρειος τοίχος του ήδη ανεσκαμμένου μεγάλου τετράγωνου αρχαϊκού κτίσματος Θ (β’ μισό 6ου π.Χ.), οι τοίχοι του οποίου σώζονται σε μέγιστο ύψος 1,50 μ. το οποίο επικοινωνεί με το λουτρό του ιερού. Αποκαλύφθηκαν επίσης έξι νέοι τοίχοι, βαθύτερα θεμελιωμένοι από τους ήδη ορατούς του Νοτίου Συγκροτήματος και κάτω από το λουτρό, γεγονός που αποδεικνύει πως προϋπήρχε αυτών ακόμα ένα κτίσμα χρονολογούμενο στην πρώτη φάση λειτουργίας του ιερού (550 π.Χ.).Η έρευνα συνεχίστηκε στο ναόσχημο οικοδόμημα του τειχισμένου λατρευτικού περιβόλου του ιερού. Διαπιστώθηκε ότι αυτό, εκτός από σηκό και άδυτο, έχει και πρόδομο αποτελούμενο από πλακόστρωτο διάδρομο, τέσσερις μικρούς χώρους εκατέρωθεν αυτού και κατώφλι μεγάλων διαστάσεων.
Στο κατώφλι αυτό βρέθηκε εντοιχισμένος σε β’ χρήση ο άνω κορμός -χωρίς το κεφάλι- αρχαϊκού κούρου, κομμένος στο ύψος της μέσης. Το γλυπτό είχε τοποθετηθεί ανάποδα στο έδαφος και έφερε δύο μολυδβοχοημένες εντορμίες για την υποδοχή του στροφέα της θύρας. Ήταν σφηνωμένο με μαρμάρινους λίθους για την καλύτερη στήριξη της θύρας και η πίσω επιφάνειά του ήταν επεξεργασμένη με βελόνι, ώστε να εφάπτεται στην πλάκα του κατωφλιού.
Ο κούρος έχει το αριστερό χέρι λυγισμένο πάνω στο θώρακα - χαρακτηριστικό γνώρισμα των παριανών εργαστηρίων γλυπτικής του τέλους του 6ου αι. π.Χ. Η αποκάλυψη του κούρου είναι πολύ σημαντική, καθώς είναι μόλις το τρίτο γλυπτό αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας κούρων.
Ιδιαίτερα σημαντική για τη μελέτη των πολυάριθμων θραυσμάτων γλυπτών που έχουν βρεθεί στο ιερό είναι η διαπίστωση ότι το παραπάνω θραύσμα συνανήκει με τον κάτω κορμό κούρου που είχε αποκαλυφθεί εντοιχισμένος σε τοίχο του Νότιου Συγκροτήματος το 2005. Στο ίδιο γλυπτό πιθανότατα πρέπει να αποδοθεί το κεφάλι κούρου που είχε βρεθεί το 2010. Επίσης, αποκαλύφθηκαν δύο συνανήκοντα θραύσματα από το αριστερό πόδι αρχαϊκού κούρου φυσικού μεγέθους, σωζόμενο από τη φτέρνα έως και την κνήμη. Τα θραύσματα σώζονται σε άριστη κατάσταση και δείχνουν την απαράμιλλη ποιότητα των γλυπτών των παριανών εργαστηρίων. Αυτά συνανήκουν με θραύσμα από το μηρό κούρου που είχε αποκαλυφθεί το 2005.
Δίπλα σε αυτά βρέθηκε η πλίνθος της βάσης ενός άλλου κούρου, στην οποία σώζονται τρία δάκτυλα του δεξιού ποδιού. Η προσεχής μελέτη των τριάντα και πλέον μαρμάρινων βάσεων αγαλμάτων θα βοηθήσει στη ταύτιση της παραπάνω πλίνθου και του κούρου με μία από αυτές τις βάσεις.
Εργασίες κατά μήκος του στυλοβάτη του ναού, μήκους 17 μ., αποκάλυψαν την ιδιαίτερα ισχυρή θεμελίωσή του, που αποτελείται από μεγάλους δόμους γνευσίου μήκους 2 έως 4 μ., τοποθετημένους σε δύο ή τρεις επάλληλες σειρές, συνολικού ύψους 1 μ. Ο στυλοβάτης ανήκει στην κιονοστοιχία του ναού που κατασκευάστηκε γύρω στο 500 π.Χ. Αυτή έφερε επτά κίονες ύψους 3,80 μ., επομένως απαιτούσε μία τόσο ισχυρή θεμελίωση για τη στήριξη όχι μόνο της κιονοστοιχίας αλλά του θριγκού και του αετώματος.
Επίσης, κάτω από το βωμό της Εστίας Ισθμίας και εξωτερικά του ναού αποκαλύφθηκε τμήμα πρωιμότερου τοίχου κατασκευασμένου από μαρμάρινους δόμους.
Σημαντική ήταν η εύρεση κάτω από το αρχαϊκό πλακόστρωτο δάπεδο του προστώου του εστιατορίου του ιερού τμήματος τετράγωνου μαρμάρινο βόθρου τελετουργικού χαρακτήρα, διαστάσεων 1,5Χ1,5 μ. (μέσα 6ου αι. π.Χ.). Επίσης, στη Βόρεια Πύλη του περιβόλου διαπιστώθηκαν έξι διαφορετικές κατασκευαστικές φάσεις και αποκαλύφθηκαν οι δύο εντορμίες της δίφυλλης θύρας της πρώτης φάσης που χρονολογείται στην αρχαϊκή περίοδο (550 αι. π.Χ).
Τέλος, η φετινή ανασκαφή εκτός από τα παραπάνω ευρήματα έφερε στο φως πληθώρα γραπτής αρχαϊκής και γεωμετρικής κεραμικής που αποδεικνύει την λειτουργία του ιερού ήδη από τα γεωμετρικά χρόνια.

Πηγή: Περ/κό Αρχαιολογία & Τέχνες

Κιθαιρών

Βρίσκομαι στα Βίλια (ξέρετε κοντά στο Πόρτο Γερμενό και το Αλεποχώρι). Εχτές ανεβήκαμε με την παρέα στον Κιθαιρώνα (υψόμετρο 1.409 μέτρα). 
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Κιθαιρώνας είναι ορεινός όγκος μεταξύ του όρους Πατέρα, των Γερανείων ορέων και της Πάρνηθας. Ο Κιθαιρώνας ήταν χώρος διαμονής της θεάς Αρτέμιδος. Η Άρτεμις ήταν υπερβολικά σεμνή και ιδιαίτερα εκδικητική σ΄όποιον έδειχνε απέναντί της ερωτικές διαθέσεις.
Μία μέρα είχε πάει στον Κιθαιρώνα για κυνήγι μαζι με τα σκυλιά του ο Ακταίωνας, ο οποίος είχε μάθει την τέχνη του κυνηγίου απο τον κένταυρο Χείρωνα. Κι΄ενώ περιπλανάτο στο βουνό έτυχε να δεί την θεά ’ρτεμη που λουζόταν σε μια δροσερή πηγή παρέα με τις Νύμφες. Η Άρτεμις εξοργίστηκε που είδε τον Ακταίωνα (νομίζοντας οτι αυτός έχει ερωτικές διαθέσεις) και τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Μα μόλις έγινε αυτό τα σκυλιά του Ακταίωνα βλέποντας μπροστά τους ενα ελάφι όρμησαν επάνω του και τον κατασπάραξαν. Λέγεται δε οτι το θλιμμένο βλέμμα των ελαφιών είναι απο την στεναχώρια του Ακταίωνα.
Ο Λαίος παντρέυτηκε την Ιοκάστη ή Επικάστη οπως την καλούν μερικοί και υπήρχε χρησμός που του μήνυε να μην κανει παιδί γιατί επρόκειτο να σκοτωθεί απο το ίδιο του το παιδί. Αυτός μία μέρα τύφλα στο μεθύσι πλάγιασε με την γυναίκα του. Κι όταν γεννήθηκε το παιδί το δώσε σ΄ενα βοσκό να το πετάξει αφού πρώτα του τρύπησε τους αστραγάλλους με καρφιά. Ο βοσκός απόθεσε το βρέφος στον Κιθαιρώνα. Το βρήκαν όμως οι βουκόλοι του Πολύβου, βασιλια των Κορινθίων, το παίρνουν και το πηγαίνουν στην γυναίκα του βασιλέως την Περίβοια. Εκείνη υιοθέτησε το παιδί, του θεράπευσε τα ποδια και το ονόμασε Οιδίποδα γιατί είχε πρήξιμο (οίδημα) στα πόδια απο τις πληγές.
Είναι το βουνό όπου ένοιωσε τα βαριά βήματα του Ηρακλή. Βοσκός ο Ηρακλής στα δεκαοχτώ του χρόνια ανεβοκατέβαινε καθημερινώς με τα κοπάδια τον Κιθαιρώνα. Μία ημέρα έκοψε ένα χοντρό κλαρί ελιάς και μ΄αυτό έφτιαξε το μυθικό του ρόπαλο όπου και κατάφερε να σκοτώσει το λιοντάρι του Κιθαιρώνα που είχε γίνει φόβος και τρόμος της περιοχής.
Ο Kithairon πήρε το όνομα του από τον βασιλέα των Πλαταιών Kithairon. Ο Kithairon σκότωσε τον αδελφό του Ελικώνα γι΄ αυτό οι θεοί του Ολύμπου έδωσαν στα δυο γειτονικά βουνά αντίστοιχα τα ονόματα Kithairon και Elikon. Τον Κιθαιρώνα τον έκαναν κατοικία των Ερινυών και τον Ελικώνα κατοικία των Μουσών.

My favorite paintings etc.

My favorite paintings etc.
Η Άνοιξη, περ.1478, Ουφίτσι, Φλωρεντία, Μποτιτσέλι.

Η Αφροδίτη και ο Άρης, 1485, Λονδίνο, Μποτιτσέλι

Η Γαλατού, 1660, Ρέικσμουζέουμ Άμστερνταμ, Vermeer

Μεταννοούσα Μαγδαληνή{με κερί που καπνίζει},1635-7,Λος Άντζελες,George de la Tour

Pietà, 1499,Βασιλική Αγίου Πέτρου, Βατικανό,Michelangelo