«Κάθε τέχνη έχει τις ρίζες της στο ανθρώπινο μυαλό,
περισσότερο στις αντιδράσεις μας παρά στον ίδιο τον ορατό κόσμο, και ακριβώς επειδή η τέχνη είναι ¨αντιληπτική¨,
όλες οι παραστάσεις αναγνωρίζονται από το ύφος τους».
E.H.Gombrich, Art and Illusion

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Πρώιμες Γραφές-Είδη γραφών της Μινωικής Κρήτης:

-Μινωική Γραφή: στην Κρήτη στη διάρκεια της εποχής του Χαλκού χρησιμοποιούνται τρεις τύποι γραφής:
1.η Εικονογραφική ή ιερογλυφική
2.η Γραμμική Ά
3.η Γραμμική ΄Β


Στο Αιγαίο παρουσιάζεται μια καθυστέρηση, δεν έχουμε φαινόμενα παρουσίασης γραφής μόνο γύρω στο 2100 δλδ από την 3η χιλ.στη 2η. Τι συμβαίνει τότε; Έχουμε φαινόμενα συγκέντρωσης προιόντων και αναδιανομής την 3η χιλ.στο Αιγαίο. η σφραγίδα συγγενεύει με τη γραφή. η γραφή εμφανίζεται πρώτα στην Κρήτη, σε μερικές θέσεις όπως την Κνωσό, τη Φαιστό κ αλλού. Παρατηρούνται συγκροτήματα με πολύπλοκο χαρ/α και λειτουργίες, αυτά ονομάζονται ανάκτορα. Τέτοια υπάρχουν κυρίως στην Κνωσό, τη Φαιστό, ενδεχομένως και στα Μάλλια. Αυτά είναι τα Παλαιά Ανάκτορα δλδ η πρώτη φάση των ανακτόρων.
Τα ανάκτορα της Κρήτης (Κνωσός, Φαιστός, Μάλια, αλλά κ’ μικρότερα όπως η Ζάκρος, ο Πετράς, ο Γαλατάς, η Κυδωνία) υπήρξαν πολυδύναμα κέντρα πολιτικής κ’ θρησκευτικής εξουσίας, οικονομικών δραστηριοτήτων, συντονισμένης άσκησης των λογής τεχνών, συχνά μέχρι εκλέπτυνσης κ’ εν γένει ρυθμιστικοί παράγοντες όλων σχεδόν των εκφάνσεων του υλικού κ΄πνευματικού βίου. Για την αποτελεσματικότερη λειτουργία της σύνθετης ανακτορικής μηχανής, η επινόηση κ’ χρήση της γραφής, συνδυαζόμενης με τη χρήση σφραγίδων, επιβαλλόταν πλέον ως αδήρητη αναγκαιότητα κατά τα εξωαιγαιακά πάλι αυλικά πρότυπα. Μπορεί η μινωική γραφή, στις δύο κύριες μορφές της –Ιερογλυφική κ’ Γραμμική Ά-να υπηρετούσε πρώτιστα οικονομία κ’ διοίκηση, ξανοίχτηκε όμως σύντομα κ’ σε άλλους τομείς, όπως η θρησκεία. Κατά τον 16ο αι. αρχίζει και το θαυμαστό ταξίγδι της γραφής κ’ συγκεκριμένα της Γραμμικής Α΄, σε τόπους με έκδηλο τον μινωικό χαρ/α, όπως τα Κύθηρα, το Ακρωτήρι της Θήρας, η Αγία Ειρήνη της Κέας, η Φυλακωπή της Μήλου, αλλά κ’ η Μίλητος, την οποία η κατοπινή παράδοση ήθελε να ιδρύεται από Κρήτες. Όμως η μινωική ιερογλυφική γραφή είχε ταξιδέψει ακόμη παλαιότερα (18ος αι.), και μάλιστα ως το βόρειο Αιγαίο, όπως μαρτυρούν δείγματα της από τον οικισμό Μικρό Βουνί της Σαμοθράκης.
Μεγάλα οικοδομήματα που βρίσκονται κοντά στις πόλεις θεωρήθηκαν κέντρα οικονομικής κ πολιτικής εξουσίας. Παράλληλα είναι σημαντικό ότι σε όλο το νησί παρουσιάζονται αστικά κέντρα, τα οποία άλλοτε παρουσιάζουν σύνθετα οικοδομήματα κ άλλοτε όχι. Δεν έχουμε ανάκτορα δίχως πόλεις. Όταν δημιουργούνται πόλεις, συμβαίνει να αρραιώνουν οι οικισμοί κ οι άνθρωποι να συγκεντρώνονται σε μεγαλύτερους πληθυσμούς. Αυτό είναι η αστικοποίηση. Μια πολη λειτουργεί με βάση τη συγκέντρωση αγροτικών προιόντων αλλιώς δεν μπορεί να επιβιώσει και άρα υπάρχει το φαινόμενο της ανταλλαγής για να λειτουργήσει. Έτσι, με την συγκέντρωση προιόντων χρειάζεται η καταγραφή. Γύρω στο 2000 έχουμε το φαινόμενο της αστικοποίησης στην Κρήτη και της δημογραφικής ανάπτυξης. Παρατηρείται μια εντατικοποίηση στη χρήση πόρων εργασίας και διάφορες τεχνολογικές εξελίξεις, π.χ. στην Κεραμική χρησιμοποιείται ο γρήγορος τροχός. Επίσης, παρατηρούνται εξελίξεις στη γεωργία με καλύτερα εργαλεία. Στη θάλασσα ιστιοφόρα και κατασκευή πλοίων με την τρώπιδα(πηγαίνουν πιο γρήγορα). Το σύστημα της πόλης με συγκέντρωση προιόντων, ανταλλαγές απαιτεί διοικητική οργάνωση. Απαιτεί καλό έλεγχο ανταλλαγής για αυτό δημιουργείται το δημογραφικό σύστημα που λειτουργεί με μηχανισμούς με αποτέλεσμα τις σφραγίδες που ελέχγουν τις ανταλλαγές. Έτσι σιγά σιγά συναντάμε την Κρητική ιερογλυφική. Το 1700 έγινε ένας σεισμός και τα Παλαιά Ανάκτορα γκρεμίζονται. Λίγο αργότερα χτίζονται τα Νέα Ανάκτορα και συνεχίζεται η πορεία της αύξησης του πληθυσμού.
1700-1500 είναι η χρυσή εποχή του Μίνωα και του πολιτισμού, οι σφραγίδες, τα μεγάλα νέα ανάκτορα. Μετά το 1700 εμφανίζεται η Γραμμική Α΄ κ η οργάνωση διοίκησης γίνεται πιο σύνθετη. Με τη Γραμμική Ά έχουμε τις πρώτες πινακίδες. Ο όγκος των συναλλαγών μεγαλώνει κ άρα η γραφή κ η χρήση της διαδίδεται περισσότερο. Είμαστε στα όρια μετάβασης από τα παλαιά ανάκτορα στα νέα. Σε αυτή την εποχή λοιπόν εμφανίζονται τα Κρητικά ιερογλυφικά που είναι δύσκολο ν’αποκρυπτογραφηθούν.
Οι Κρητικές ιερογλυφικές ή εικονογραφικές επιγραφές ανήκουν κυρίως σε δύο είδη: αυτές που έχουν σκαλισθεί σε σφραγιδόλιθους, και αυτές που έχουν χαραχτεί σε τεμάχχια πηλού, όπως πινακίδες, δελτάρια και τετράπλευρες ράβδους. Οι εικονογραφικές σφραγίδες είναι, στο μεγαλύτερο μέρος τους, τυχαία ευρήματα. Αντίθετα, τα πήλινα ενεπίγραφα μνημεία προέρχονται από τον αποκαλούμενο «Αποθέτη των Ιερογλυφικών» της δυτικής πτέρυγας του ανακτόρου της Κνωσού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

My favorite paintings etc.

My favorite paintings etc.
Η Άνοιξη, περ.1478, Ουφίτσι, Φλωρεντία, Μποτιτσέλι.

Η Αφροδίτη και ο Άρης, 1485, Λονδίνο, Μποτιτσέλι

Η Γαλατού, 1660, Ρέικσμουζέουμ Άμστερνταμ, Vermeer

Μεταννοούσα Μαγδαληνή{με κερί που καπνίζει},1635-7,Λος Άντζελες,George de la Tour

Pietà, 1499,Βασιλική Αγίου Πέτρου, Βατικανό,Michelangelo