Ο αρχαιολογικός χώρος της Δήλου είναι ίσως ο μοναδικός που βρίσκεται πάνω σε μια μακρόστενη βραχονησίδα μήκους 5χλμ και πλάτους 1.300 μ., χωρίς βλάστηση, αλλά ιδιαίτερη λαμπερή κάτω από το φως του ήλιου, εξαιτίας κυρίως των πετρωμάτων της, που ξεπροβάλλουν σε μικρό ύψος από το γαλάζιο της θάλασσας. Το σημαντικότερο έξαρμα στο νησί, ύψ.112μ., είναι ο Κύθνος, κάτω από τον οποίο απλώνεται το ιερό, αφιερωμένο στον Απόλλωνα και στην αδερφή του Άρτεμη, και γύρω από αυτό η ελληνιστική πόλη.
Το Ιερό, στο οποίο υπήρχε λατρεία από τη μυκηναϊκή εποχή (1400π.Χ περίπου), άρχισε να οργανώνεται τον 7ο αι.π.Χ. Η Οδύσσεια, καθώς και ο Ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα, γραμμένα γύρω στο 700π.Χ., αναφέρουν τη Δήλο ως ένα ονομαστό ιερό κέντρο των Ιώνων. Την εποχή αυτή κυριαρχεί στο χώρο η γειτονική Νάξος, που δείχνει την υπεροχή της στη Δήλο με κτήρια και αναθήματα, όπως ο Οίκος των Ναξίων, το κολοσσικό άγαλμα του Απόλλωνα και το Άνδηρο των Λεόντων, απέναντι από την Ιερή Λίμνη και τον Ιερό Φοίνικα, όπου κατά το μύθο έφερε στον κόσμο τον ξανθό Φοίβο (Απόλλωνα) η Τιτανίδα Λητώ. Τον 6ο αι.π.Χ. τη Νάξο διαδέχεται η καλλιτεχνική παρουσία της Πάρου για μικρό σχετικά διάστημα, αλλά τελικά η Αθήνα είναι η μεγάλη δύναμη που επιβάλλεται πολιτικά και πολιτιστικά στο νησί.
Στην ελληνιστική εποχή γύρω από το ιερό αναπτύσσεται μια μεγάλη πόλη με 30.000 περ. κατοίκους. Εξελίσσεται σε μεγάλο εμπορικό λιμάνι του κεντρικού Αιγαίου και καταστρέφεται το 88π.Χ. από το Μιθριδάτη, βασιλιά του Πόντου. Στα αρχαία σπίτια μπορεί κανείς να θαυμάσει έξοχης τέχνης ψηφιδωτά δάπεδα στη θέσης τους, όπως δάπεδα στις οικίες του Διονύσου, των Προσωπείων, των Δελφινιών, και των Τριτώνων.
Το Μουσείο που βρίσκεται στο νησί είναι ένα από τα σημαντικότερα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής και μοναδικό σε ό,τι αφορά τον ιδιωτικό βίο στην ελληνιστική εποχή, στεγάζει μεγάλο αριθμό γλυπτών από την αρχαϊκή εποχή έως και την ύστερη ελληνιστική (7ος-1ος αι.π.Χ.), άφθονη κεραμική διαφόρων εργαστηρίων νησιωτικών και κορινθιακών, κυρίως του 7ου αι. π.Χ., αλλά και πλήθος έργων πηλοπλαστικής και μικροτεχνίας. Επίσης, κεραμική και αντικείμενα της καθημερινής ζωής κάθε είδους και υλικού, ψηφιδωτά και τοιχογραφίες συμπληρώνουν την εικόνα του ιδιωτικού βίου των Δηλίων στην ελληνιστική εποχή.
Βιβλιογραφία:
Το Ιερό, στο οποίο υπήρχε λατρεία από τη μυκηναϊκή εποχή (1400π.Χ περίπου), άρχισε να οργανώνεται τον 7ο αι.π.Χ. Η Οδύσσεια, καθώς και ο Ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα, γραμμένα γύρω στο 700π.Χ., αναφέρουν τη Δήλο ως ένα ονομαστό ιερό κέντρο των Ιώνων. Την εποχή αυτή κυριαρχεί στο χώρο η γειτονική Νάξος, που δείχνει την υπεροχή της στη Δήλο με κτήρια και αναθήματα, όπως ο Οίκος των Ναξίων, το κολοσσικό άγαλμα του Απόλλωνα και το Άνδηρο των Λεόντων, απέναντι από την Ιερή Λίμνη και τον Ιερό Φοίνικα, όπου κατά το μύθο έφερε στον κόσμο τον ξανθό Φοίβο (Απόλλωνα) η Τιτανίδα Λητώ. Τον 6ο αι.π.Χ. τη Νάξο διαδέχεται η καλλιτεχνική παρουσία της Πάρου για μικρό σχετικά διάστημα, αλλά τελικά η Αθήνα είναι η μεγάλη δύναμη που επιβάλλεται πολιτικά και πολιτιστικά στο νησί.
Στην ελληνιστική εποχή γύρω από το ιερό αναπτύσσεται μια μεγάλη πόλη με 30.000 περ. κατοίκους. Εξελίσσεται σε μεγάλο εμπορικό λιμάνι του κεντρικού Αιγαίου και καταστρέφεται το 88π.Χ. από το Μιθριδάτη, βασιλιά του Πόντου. Στα αρχαία σπίτια μπορεί κανείς να θαυμάσει έξοχης τέχνης ψηφιδωτά δάπεδα στη θέσης τους, όπως δάπεδα στις οικίες του Διονύσου, των Προσωπείων, των Δελφινιών, και των Τριτώνων.
Πηγή: Δήλος, Μνημεία & Μουσεία της Ελλάδας |
Εξέδρα.Υπάρχουν αρκετές στη Δήλο κ τοποθετούνταν αγάλματα ή για ανάπαυση των προσκυνητών. |
Σχέδιο του ου Οίκου των Ναξίων με τον Κολοσσό |
Διασωθέντα τμήματα του Κολοσσού των Ναξίων |
Ναός των Αθηναίων.Βρίσκεται ανάμεσα στο Ναό των Δηλίων και τον Πώρινο Οίκο. Για την οικοδόμηση του οι Αθηναίοι έστειλαν πεντελικό μάρμαρο κ έμπειρους τεχνίτες. (425-420π.Χ.) |
Τμήμα από το Ναό των Αθηναίων με τον Βορέα και την απαγωγή της Ωρείθυιας, Μουσείο Δήλου |
Μέσα 3ου αι.π.Χ. Στοά του Φιλίππου με επιγραφή ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙ |
Προτομή στο Πρυτανείον |
Η μεγάλη Δεξαμενή του Θεάτρου, που συγκέντρωνε τα νερά της βροχής από το κοίλον. Την οροφή στήριζαν 8 τόξα από γρανιτόλιθους. |
Το Θέατρο |
Οικία Τριαίνης |
Οικία Τριαίνης |
Οικία του Ερμού |
Δήλος, αναπαράσταση. Μουσείο Δήλου |
Βιβλιογραφία:
- Τσάκος, Κ., (2008). Δήλος, Οδηγός των Μνημείων και του Μουσείου. Αθήνα: Εσπέρος
- Αρχαιολογία, Νησιά του Αιγαίου. 2005, Αθήνα: Μέλισσα, Επιστημονική επιμέλεια: Βλαχόπουλος Α.Γ.
- φωτογραφικό υλικό από επίσκεψη στο νησί τον Αύγουστο 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου